عفونت استخوان در پای دیابتی همیشه عارضه یک زخم عفونی قبلی است.تشخيص را مي توان در دو حالت اصلي تفکیک كرد: عدم بهبودي (يا عدم كاهش عمق) عليرغم مراقبت مناسب و پانسمان مناسب، ويا استخوان قابل مشاهده يا لمس شده است. اولین مرحله تشخیصی توصیه شده، انجام (و در صورت لزوم تکرار) رادیوگرافی ساده است. پس از یک دوره درمان چهار هفته ای،اگر رادیوگرافی تغییرات قابل قبولی را نداشته باشد ،باید از روش های تشخیصی دیگری غیر از رادیوگرافی ساده استفاده کرد.
استافیلوکوکوس اورئوس شایع ترین پاتوژن کشت شده از نمونه های استخوانی است و پس از آن استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس قرار دارد. در بین انتروباکتریاسه ها، اشریشیا کلی، کلبسیلا پنومونیا و پروتئوس شایع ترین و پس از آن سودوموناس آئروژینوزا هستند.
با کمال تعجب، باکتری هایی که معمولاً آلاینده در نظر گرفته می شوند (به عنوان استافیلوکوک کواگولاز منفی (CNS) و Corynebacterium sp.) به عنوان پاتوژن در استئومیلیت پای دیابتی ثبت شده اند.
رویکرد سنتی برای درمان استئومیلیت مزمن با برداشتن استخوان عفونی و نکروزه با جراحی بود. اما کلاس های جدید آنتی بیوتیک ها هم طیف مورد نیاز فعالیت و هم ظرفیت نفوذ و تمرکز در استخوان آلوده را دارند.
اخیراً مشاهدات متعددی از بهبودی استئومیلیت به دنبال مدیریت غیرجراحی با دوره طولانی آنتی بیوتیک منتشر شده است. در نهایت، رویکرد ترکیبی با برداشت استخوان موضعی و آنتی بیوتیک ها پیشنهاد شده است.
استخوان های شما به طور معمول در برابر عفونت مقاوم هستند، اما این محافظت با افزایش سن کاهش می یابد. عوامل دیگری که می توانند استخوان های شما را در برابر عفونت استخوان آسیب پذیرتر کنند ممکن است عبارتند از:
شکستگی شدید استخوان یا زخم سوراخ عمیق به باکتری ها مسیری برای ورود به استخوان یا بافت مجاور شما می دهد. یک زخم سوراخ عمیق، مانند گاز گرفتن حیوان یا سوراخ کردن ناخن در کفش نیز می تواند مسیری برای عفونت ایجاد کند.
جراحی برای ترمیم استخوان های شکسته یا جایگزینی مفاصل فرسوده نیز می تواند به طور تصادفی مسیری را برای ورود میکروب ها به استخوان باز کند.
هنگامی که رگ های خونی آسیب دیده یا مسدود می شوند، بدن شما در توزیع سلول های مبارزه کننده با عفونت مورد نیاز برای جلوگیری از بزرگتر شدن یک عفونت کوچک دچار مشکل می شود. چیزی که به عنوان یک برش کوچک شروع می شود می تواند به یک زخم عمیق تبدیل شود که ممکن است بافت عمیق و استخوان را در معرض عفونت قرار دهد.
بیماری هایی که گردش خون را مختل می کنند عبارتند از:
اگر به شما گفته شده است که خطر ابتلا به عفونت استخوان افزایش یافته است، با پزشک خود در مورد راه های جلوگیری از بروز عفونت صحبت کنید. کاهش خطر عفونت به خطر ابتلا به استئومیلیت نیز کمک می کند.
به طور کلی، اقدامات احتیاطی را برای جلوگیری از بریدگی، خراشیدگی و خراش یا نیش حیوانات انجام دهید، زیرا میکروب ها به راحتی به بدن شما دسترسی دارند. اگر شما یا فرزندتان آسیب جزئی دارید، فوراً محل را تمیز کنید و یک باند تمیز بمالید. زخم ها را مرتباً از نظر علائم عفونت چک کنید.
برخی از خدمات کلینیک زخم تراپیست، کلینیک درمان زخم در تهران:
گروه درمانی زخم تراپیست با بهره گیری از روش های علمی و بروز آماده است تجارب خود را جهت درمان انواع زخم های عفونی،پای دیایتی،زخم بستر،جراحی و سوختگی بکار بگیرد.
تلفنهای تماس:
۰۹۳۶۷۴۱۳۹۴۵
۰۹۹۰۱۳۱۱۳۸۴
مشاوره و تعیین وقت درمان زخم